แน่นอนว่ากีฬาวิ่งนั้นทุกคนต้องรู้สึกเหนื่อยหลังวิ่ง ถ้ายิ่งออกแรงวิ่งสปีดความเร็วมากขึ้นก็จะมีอาการเหนื่อยและหอบร่วมด้วย นั่นเป็นเพราะว่าการหายใจเอาออกซิเจนเข้าไปไม่เพียงพอ ปอดทำงานหนักขึ้น จึงทำให้ออกซิเจนที่เข้าสู่ระบบหายใจไม่สามารถทำงานได้อย่างเต็มที่ การแลกเปลี่ยนก๊าซและเซลล์เม็ดเลือดก็ไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร จึงทำให้การหายใจลำบากกว่าปกติ จนหลาย ๆ ครั้งต้องท้อและยอมยกธงขาว เพราะไม่อยากเหนื่อยหอบ ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วร่างกายสามารถปรับสมดุลได้ถ้าใช้เวลาสักระยะหนึ่งในช่วงแรกเริ่มฝึกวิ่ง แล้วอาศัยเทคนิคในด้านการหายใจก็จะสามารถวิ่งในระยะยาวและวิ่งแบบสปีดได้อย่างไม่รู้สึกเหนื่อยจนถึงขั้นหอบ อยากเป็นนักวิ่ง ฝึกได้ จากมือใหม่ให้กลายเป็นมือโปร… ทุกครั้งก่อนออกวิ่งต้องวอร์มอัพ หรืออบอุ่นร่างกาย เพื่อให้กล้ามเนื้อพร้อม และเพื่อให้การลำเลียงออกซิเจนไปเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ของร่างกายได้อย่างมีประสิทธิภาพ อัตราการเต้นของหัวใจก็อยู่ในสภาวะที่พร้อมสำหรับการออกกำลังกายอีกด้วย การเริ่มต้นที่ดีมีชัยไปแล้วครึ่งทาง รักษาวินัยในตัวเองอยู่เสมอ ควรวิ่งให้เป็นกิจวัตรประจำวันให้ได้ หรืออย่างน้อยสัปดาห์ละ 4-5 วัน แล้วร่างกายจะสามารถปรับสภาพความแข็งแรงได้แบบอัตโนมัติ ไม่เหนื่อยง่ายอย่างแน่นอน นอกจากนี้ยังเพิ่มระยะทาง ความเร็วและเวลาในการวิ่งได้อีกตามต้องการ เพิ่มขีดความสามารถของตัวเองขึ้น ค่อย ๆ ขยายระยะทางและเวลา หรือวิ่งให้เร็วขึ้นกว่าเดิม โดยไม่เพิ่มแบบก้าวกระโดดมากนัก เพื่อให้กล้ามเนื้อได้มีโอกาสยืดหยุ่น ไม่เช่นนั้นอาจจะเกิดอาการบาดเจ็บขึ้นได้ ถ้าหักโหมจนเกินไป ฝึกการหายใจให้ถูกหลักทุกครั้งที่ออกวิ่ง ให้การหายใจเป็นไปตามธรรมชาติ โดยหายใจเข้า-ออกผ่านจมูก ไม่พยายามฝืนการหายใจ เพราะจะทำให้เหนื่อยได้ง่าย การฝึกรู้ลมหายยังถือว่าเป็นการฝึกสมาธิที่ดีอีกด้วย หลังจากการวิ่งเสร็จ ต้องคลายกล้ามเนื้อ (Cool Down) เพื่อลดความเหนื่อยล้าให้กับกล้ามเนื้อ ลดอาการบาดเจ็บซึ่งอาจจะเกิดขึ้นได้ ที่สำคัญสามารถเพิ่มกำลังใจในการวิ่งได้ต่อไปเรื่อย […]